Français
Le site de Kintzheim fut occupé dès le néolithique. La première mention date du VIIIe siècle. Le village s’appelait à l’époque Künigesheim, c’est-à-dire « Domaine du roi ». Il s’agissait en effet du siège d’un vaste Domaine royal mérovingien. En 774, Charlemagne en détacha de grandes superficies de forêts dans la Vallée de la Liepvrette pour en faire don à Fulrad, Abbé de St-Denis. Elles étaient destinées à l’entretien de son monastère. Par la suite, le Domaine royal fit partie des propriétés de Ste Richarde, fille du Comte de Basse-Alsace Erchangar et fondatrice de l’Abbaye d’Andlau. Dédiée à St-Martin, l’église est située sur un promontoire au centre du village, qui révèle encore aujourd’hui des traces d’anciennes fortifications et sur lequel s’élevait jadis un édifice religieux. Dès le 18ème siècle, cette ancienne église s’avéra trop petite pour accueillir les fidèles de la paroisse (dimensions : 13,70 x 10,70 m). Elle datait de l’époque où Kintzheim faisait encore partie de la ville de Sélestat (1341-1793). Ainsi fut construite l’église actuelle entre 1844 et 1846, révélant par l’ampleur de sa réalisation la foi et l’élan de la communauté. Sa construction s’inscrit dans le cadre d’une restructuration du centre du village (1844-1860), englobant la mairie, l’école et le presbytère. La nouvelle église dédiée à saint Martin a été consacrée par André Raess, évêque de Strasbourg le 2 août 1846. Les tableaux et statues ont été rajoutés au fur et à mesure des crédits disponibles. En 1870, une tempête et un coup de foudre arrachèrent la moitié de la toiture de clocher de l'église. Le 5 septembre 1917, l'administration allemande enleva deux cloches et 78 tuyaux d'orgues pour être fondus et transformés en matériel de guerre. Les cloches retrouvées près de Francfort ont été restituées en 1922. Le nouvel orgue, réalisé en 1926 par J. Rinckenbach, sera restauré par Michel Gaillard (manufacture Aubertin) en 2011. Le style de l’église témoigne d’une époque éprise d’harmonie et d’espace, avec un goût encore prononcé pour le baroque tardif.
Au-dessus du porche d’entrée trône une statue en pierre de St Martin, patron de la paroisse.
Le clocher est haut de 42 mètres et sa coursive, à 30 mètres, permet un panorama admirable sur le village, les montagnes vosgiennes et la Plaine d’Alsace. En 2000, un nouveau coq a été installé au faîte du clocher. L’architecte chargé des plans, Antoine Ringeisen, était l’auteur d’autres réalisations culturelles remarquables dans l’Alsace Centrale.
English
The site of Kintzheim was occupied since the Neolithic period. The first mention dates from the 8th century. At that time, the village was called Künigesheim, which means "King's Domain". It was indeed the seat of a vast Merovingian royal domain. In 774, Charlemagne detached large areas of forest in the Liepvrette Valley and donated them to Fulrad, Abbot of St. Denis. They were intended for the maintenance of his monastery. Later on, the royal estate became part of the property of St. Richarde, daughter of the Count of Lower Alsace Erchangar and founder of the Abbey of Andlau. Dedicated to St. Martin, the church is located on a promontory in the center of the village, which still reveals traces of ancient fortifications and on which a religious building once stood. In the 18th century, this old church proved to be too small to accommodate the faithful of the parish (dimensions: 13.70 x 10.70 m). It dates from the time when Kintzheim was still part of the town of Sélestat (1341-1793). The present church was built between 1844 and 1846, revealing the faith and the impetus of the community by the size of its construction. Its construction was part of a restructuring of the village center (1844-1860), including the town hall, the school and the presbytery. The new church dedicated to Saint Martin was consecrated by André Raess, bishop of Strasbourg, on August 2, 1846. The paintings and statues were added as funds became available. In 1870, a storm and a lightning strike tore off half of the church's bell tower roof. On September 5, 1917, the German administration removed two bells and 78 organ pipes to be melted down and turned into war material. The bells were found near Frankfurt and returned in 1922. The new organ, built in 1926 by J. Rinckenbach, will be restored by Michel Gaillard (Aubertin factory) in 2011. The style of the church bears witness to an era in love with harmony and space, with a pronounced taste for the late baroque
Above the entrance porch stands a stone statue of St. Martin, patron saint of the parish
The bell tower is 42 meters high and its gallery, at 30 meters, allows an admirable panorama on the village, the Vosges mountains and the Alsace plain. In 2000, a new rooster was installed on the top of the bell tower. The architect in charge of the plans, Antoine Ringeisen, was the author of other remarkable cultural achievements in Central Alsace.
Deutsch
Der Ort Kintzheim wurde bereits in der Jungsteinzeit besiedelt. Die erste Erwähnung stammt aus dem 8. Das Dorf hieß damals Künigesheim, d. h. "Domäne des Königs". Es handelte sich nämlich um den Sitz einer ausgedehnten merowingischen Königsdomäne. Im Jahr 774 trennte Karl der Große große Waldflächen im Tal der Liepvrette ab, um sie Fulrad, dem Abt von St-Denis, zu schenken. Sie waren für den Unterhalt seines Klosters bestimmt. Später gehörte die königliche Domäne zum Besitz der Heiligen Richarde, Tochter des Unterelsässer Grafen Erchangar und Gründerin der Abtei von Andlau. Die dem Heiligen Martin geweihte Kirche befindet sich auf einer Landzunge in der Mitte des Dorfes, die noch heute Spuren der alten Befestigungsanlagen erkennen lässt und auf der einst ein religiöses Gebäude stand. Jahrhundert erwies sich diese alte Kirche als zu klein, um die Gläubigen der Gemeinde aufzunehmen (Maße: 13,70 x 10,70 m). Sie stammte aus der Zeit, als Kintzheim noch zur Stadt Sélestat gehörte (1341-1793). So wurde die heutige Kirche zwischen 1844 und 1846 erbaut und offenbarte durch die Größe ihrer Ausführung den Glauben und den Elan der Gemeinde. Ihr Bau war Teil einer Umstrukturierung des Dorfzentrums (1844-1860), die das Rathaus, die Schule und das Pfarrhaus umfasste. Die neue, dem Heiligen Martin gewidmete Kirche wurde am 2. August 1846 von André Raess, dem Bischof von Straßburg, geweiht. Die Gemälde und Statuen wurden nach und nach hinzugefügt, je nachdem, welche Mittel zur Verfügung standen. Im Jahr 1870 rissen ein Sturm und ein Blitzeinschlag die Hälfte des Kirchturmdachs ab. Am 5. September 1917 entfernte die deutsche Verwaltung zwei Glocken und 78 Orgelpfeifen, die eingeschmolzen und zu Kriegsmaterial verarbeitet werden sollten. Die Glocken, die in der Nähe von Frankfurt gefunden wurden, wurden 1922 zurückgegeben. Die neue Orgel, die 1926 von J. Rinckenbach gebaut wurde, wurde 2011 von Michel Gaillard (Manufaktur Aubertin) restauriert. Der Stil der Kirche zeugt von einer harmonie- und raumliebenden Epoche mit einer noch ausgeprägten Vorliebe für den Spätbarock
Über dem Eingangsportal thront eine Steinstatue des Heiligen Martin, dem Schutzpatron der Gemeinde
Der Glockenturm ist 42 m hoch und sein Gang in 30 m Höhe ermöglicht einen bewundernswerten Ausblick auf das Dorf, die Vogesen und die Elsässische Ebene. Im Jahr 2000 wurde ein neuer Hahn auf dem Dach des Glockenturms angebracht. Der mit den Plänen beauftragte Architekt, Antoine Ringeisen, war der Autor anderer bemerkenswerter kultureller Errungenschaften im Zentral-Elsass.
Dutch
De site van Kintzheim is bewoond sinds het neolithicum. De eerste vermelding dateert uit de 8e eeuw. In die tijd heette het dorp Künigesheim, wat "Domein van de koning" betekent. Het was in feite de zetel van een uitgestrekt Merovingisch koninklijk domein. In 774 verwijderde Karel de Grote grote stukken bos in de Liepvrette-vallei en schonk ze aan Fulrad, abt van St. Denis. Ze waren bestemd voor het onderhoud van zijn klooster. Later werd het koninklijk domein eigendom van St. Richarde, dochter van de graaf van Neder-Elzas Erchangar en stichter van de abdij van Andlau. De kerk, gewijd aan Sint Maarten, ligt op een voorgebergte in het centrum van het dorp, dat nog sporen vertoont van de oude vestingwerken en waarop ooit een religieus gebouw stond. Al in de 18e eeuw bleek deze oude kerk te klein voor de parochianen (afmetingen: 13,70 x 10,70 m). Het dateert uit de tijd dat Kintzheim nog deel uitmaakte van de stad Sélestat (1341-1793). De huidige kerk werd gebouwd tussen 1844 en 1846 en toont het geloof en het enthousiasme van de gemeenschap door de omvang van de bouw. De bouw ervan maakte deel uit van een herstructurering van het dorpscentrum (1844-1860), met inbegrip van het gemeentehuis, de school en de pastorie. De nieuwe kerk gewijd aan Sint Maarten werd op 2 augustus 1846 ingewijd door André Raess, bisschop van Straatsburg. De schilderijen en beelden werden toegevoegd naarmate er geld beschikbaar kwam. In 1870 scheurde een storm en een blikseminslag de helft van de kerktoren af. Op 5 september 1917 verwijderde de Duitse overheid twee klokken en 78 orgelpijpen om ze om te smelten en te gebruiken als oorlogsmateriaal. De klokken werden gevonden bij Frankfurt en teruggebracht in 1922. Het nieuwe orgel, gebouwd in 1926 door J. Rinckenbach, wordt in 2011 gerestaureerd door Michel Gaillard (fabriek Aubertin). De stijl van de kerk getuigt van een tijdperk van harmonie en ruimte, met een uitgesproken voorkeur voor de late barok
Boven het portaal staat een stenen beeld van Sint Maarten, de beschermheilige van de parochie
De klokkentoren is 42 meter hoog en de galerij, op 30 meter, biedt een prachtig uitzicht op het dorp, de Vogezen en de vlakte van de Elzas. In 2000 werd een nieuwe haan boven op de klokkentoren geplaatst. De architect die verantwoordelijk was voor de plannen, Antoine Ringeisen, was de auteur van andere opmerkelijke culturele verwezenlijkingen in de centrale Elzas.
Español
El emplazamiento de Kintzheim ha estado ocupado desde el Neolítico. La primera mención data del siglo VIII. En aquella época, el pueblo se llamaba Künigesheim, que significa "dominio del rey". En efecto, era la sede de una vasta hacienda real merovingia. En 774, Carlomagno retiró grandes extensiones de bosque en el valle de Liepvrette y las donó a Fulrad, abad de San Dionisio. Estaban destinados al mantenimiento de su monasterio. Más tarde, la finca real pasó a formar parte de la propiedad de Santa Richarde, hija del conde de la Baja Alsacia Erchangar y fundadora de la abadía de Andlau. Dedicada a San Martín, la iglesia está situada en un promontorio en el centro del pueblo, que aún muestra restos de las antiguas fortificaciones y en el que se encontraba un edificio de la iglesia. En el siglo XVIII, la antigua iglesia resultó demasiado pequeña para acoger a los feligreses (dimensiones: 13,70 x 10,70 m). Data de la época en que Kintzheim aún formaba parte de la ciudad de Sélestat (1341-1793). La iglesia actual se construyó entre 1844 y 1846, revelando la fe y el entusiasmo de la comunidad por la magnitud de su construcción. Su construcción forma parte de la reestructuración del centro del pueblo (1844-1860), que incluye el ayuntamiento, la escuela y el presbiterio. La nueva iglesia dedicada a San Martín fue consagrada por André Raess, obispo de Estrasburgo, el 2 de agosto de 1846. Las pinturas y las estatuas se fueron añadiendo a medida que se disponía de fondos. En 1870, una tormenta y un rayo arrancaron la mitad del tejado del campanario de la iglesia. El 5 de septiembre de 1917, la administración alemana retiró dos campanas y 78 tubos de órgano para fundirlos y utilizarlos como material de guerra. Las campanas fueron encontradas cerca de Frankfurt y devueltas en 1922. El nuevo órgano, construido en 1926 por J. Rinckenbach, será restaurado por Michel Gaillard (fábrica Aubertin) en 2011. El estilo de la iglesia es testigo de una época de armonía y espacio, con un marcado gusto por el barroco tardío
Sobre el pórtico de entrada hay una estatua de piedra de San Martín, el patrón de la parroquia
El campanario tiene 42 metros de altura y su galería, de 30 metros, ofrece una admirable vista del pueblo, de los montes Vosgos y de la llanura alsaciana. En el año 2000, se instaló un nuevo gallo en lo alto del campanario. El arquitecto encargado de los planos, Antoine Ringeisen, fue el autor de otras notables realizaciones culturales en Alsacia Central.
Italiano
Il sito di Kintzheim è stato occupato fin dal Neolitico. La prima menzione risale all'VIII secolo. A quel tempo, il villaggio si chiamava Künigesheim, che significa "Dominio del Re". Era infatti la sede di una vasta tenuta reale merovingia. Nel 774, Carlo Magno rimosse vaste aree forestali nella Valle della Liepvrette e le donò a Fulrado, abate di St Denis. Erano destinati al mantenimento del suo monastero. In seguito, la tenuta reale divenne parte della proprietà di Santa Richarde, figlia del conte della Bassa Alsazia Erchangar e fondatrice dell'Abbazia di Andlau. Dedicata a San Martino, la chiesa è situata su un promontorio nel centro del paese, che presenta ancora tracce delle antiche fortificazioni e su cui un tempo sorgeva un edificio ecclesiastico. Nel XVIII secolo, la vecchia chiesa si rivelò troppo piccola per ospitare i parrocchiani (dimensioni: 13,70 x 10,70 m). Risale all'epoca in cui Kintzheim faceva ancora parte della città di Sélestat (1341-1793). L'attuale chiesa fu costruita tra il 1844 e il 1846, rivelando la fede e l'entusiasmo della comunità per le dimensioni della sua costruzione. La sua costruzione fa parte di una ristrutturazione del centro del paese (1844-1860), che comprende il municipio, la scuola e la canonica. La nuova chiesa dedicata a San Martino fu consacrata da André Raess, vescovo di Strasburgo, il 2 agosto 1846. I dipinti e le statue sono stati aggiunti man mano che si rendevano disponibili i fondi. Nel 1870, una tempesta e un fulmine hanno distrutto metà del tetto del campanile della chiesa. Il 5 settembre 1917, l'amministrazione tedesca rimosse due campane e 78 canne d'organo per fonderle e utilizzarle come materiale bellico. Le campane furono ritrovate nei pressi di Francoforte e restituite nel 1922. Il nuovo organo, costruito nel 1926 da J. Rinckenbach, sarà restaurato da Michel Gaillard (fabbrica Aubertin) nel 2011. Lo stile della chiesa testimonia un'epoca di armonia e spazio, con un gusto pronunciato per il tardo barocco
Sopra il portico d'ingresso si trova la statua in pietra di San Martino, patrono della parrocchia
Il campanile è alto 42 metri e la sua galleria, a 30 metri, offre un'ammirevole vista sul villaggio, sulle montagne dei Vosgi e sulla pianura alsaziana. Nel 2000 è stato installato un nuovo galletto in cima al campanile. L'architetto responsabile dei progetti, Antoine Ringeisen, è stato l'autore di altre notevoli realizzazioni culturali nell'Alsazia centrale.